Bir şeyi yaşarken onun hakkında konuşup tanı koymak, adeta onu mumyalamak ve onu yaşarken mezara (ya da müzeye) koymak demektir. Çünkü insanı yaşanılanın dışına davet eder ve tahlili başlatır.

Diğer yandan yaşanılan hakkında konuşmak bittikten sonra anlamlıdır, yoksa yaşanılan şey hatıralarda iz bırakamaz. Hatta bu gereklidir ve bunun zamanlamasını iyi tutturmak da iyi bir hayat için önemli bir beceri gibi görünüyor.

Buradan hareketle, kötü şeylerin kötü olduğunu sesli söylemek ise onu bitirmek ya da düzeltmek için atılmış iyi niyetli bir adımdır.

O halde iyi şeyleri anarken konuşmak, kötü şeyleri ise farkına varıp bitirmek ya da düzeltmek için konuşmak sağlıklıdır. İyi şeyleri konuşup onu bitiriyor, ve kötü şeyleri anıyorsak yanlış yapıyoruz demektir.