Düşüncenin konusu yapmadığımız inanç konusu olan “put”larımızın zamanı geçtiğinde ya da eleştiriye/saldırıya uğradığında duygusal davranıp hataya/günaha düşmemek için o putları hayatın normal akışında bizim yıkmamız gerektiği, yani kör inançlarımızı/kabullerimizi düşünce ile ele alarak tüm putlarımızın yıkılması gerektiği.

Bunu Hz. Muhammed’in yaptığının çağdaş bir okuması olarak önerebilirim. Kendisinden sonra sistem sunmamasını (kimin yöneticiği olduğunu söylemeden ölmesi, bu soruyu yanıtsız bırakması) artık bir lidere (peygambere) sormak yerine, kendi aklı ile doğruyu bulma öğüdü olarak okumak ile de paralel bir okumadır.

bkz. Son Peygamber