İnsan doğrudan sonuca gitmek ister. Yeni bir şey öğrenirken sonucu taklit eder, altındaki çabayı ıskalar ve asla öğrenemeyebilir. Alttaki çaba sıkıcıdır, kimse yapmak istemez ama sonuca da o götürür. Usta bunu bilir ve o çabayı refleks olarak, alışkanlık gereği yapar, yapmazsa rahatsız olur. Çırak ise direkt sonucu yapıp işi yapabileceğini sanar, kendi rızasıyla alttaki çabaya asla katlanmaz. Bu yüzdendir ki bir usta çırağına tekdüze işleri, ezberleyene kadar, ruhuna işleyene kadar yaptırmalıdır.