Astroloji ruhun ihtiyacını aklın konusuymuş gibi pazarlayarak samimi davranmaz, bu yüzden sevimsizdir. Sabah uyandığınızda ya da canınız sıkıldığında yıldızlar hizalandı, ay gün saat hesabı vs ilgilendirmez sizi. Günün iyi geçeceğini ya da kaygılarınızda haklı olduğunuzu duymak istersiniz. Müzik, ruhun ihtiyacını ruha hitap ederek karşılar, şiir de böyledir. Bu samimiyet de onları sevimli yapar.

Müzisyenler müziğin içinde aklın konusu olan şeyler olmasına rağmen bunu konuşmayı sevmezler. Olan bilimselliği de itmek isterler. Çünkü ruha hitap ettiklerini bilirler ve onu korurlar.

Astrologlar da kuantumdan, enerjiden, yani bilimsellikten pay alarak akıl düzleminden itibar toplayacağına, kendini müzik gibi tam tersine bunları iterek pozisyonlasa daha iyi olmaz mı? “Ben bir bilim değilim, insanların ruhuna hizmet ediyorum. Tıpkı müzikte veya şiirde olduğu gibi, onlara duymak istediklerini ya da duymaya ihtiyacı olduklarını veriyorum. Söylediklerimin gerçek olması iddiasında değilim, ama iyi olması iddiasındayım” dediği gün bu sevimsizlik ortadan kalkar diye düşünüyorum.

Ruhun ihtiyacını ruha, aklınkini akla veriniz. Yatırımınızı yönetirken astrolojiye, canınız sıkkınken de ekonomiye başvurmayınız.

“Fala inanma, falsız da kalma” sözünün bu anlattıklarımı ima ettiğini düşünmek isterim.